Bron: Gatestone Institute

De uitlatingen van Mark Elchardus, auteur van een 426 blz. tellende studie die een verband legt tussen de islam en antisemitisme, leverden hem een proces op. De klacht werd ingediend door een moslimgroepering, die stelt dat zijn commentaar een overtreding is van de Belgische antidiscriminatiewet van 2007, die discriminatie op basis van “religieuze overtuiging” strafbaar stelt. Alsook zou art. 444 van de Belgische Wetboek van Strafwet zijn overtreden omdat Elchardus’ verklaringen in de krant zijn verschenen en herhaaldelijk werden geciteerd. De Belgische wet voorkwam echter niet dat moslims hun toevlucht nemen tot antisemitisme en antizionisme.

Twee islamitische politici, die op 14 oktober in Brussel werden verkozen bij de gemeenteraadsverkiezingen, hebben gezworen de sharia (de islamitische wet) in België te zullen invoeren. De twee kandidaten van de jonge partij Islam, Lhoucine Aït Jeddig en Redouane Ahrouch, hebben nu elk een zetel in twee sterk geïslamiseerde Brusselse gemeenten: Sint Jans-Molenbeek en Anderlecht.

Tijdens een persconferentie in Brussel op 25 oktober, maakten de twee gemeenteraadsleden (die op 3 december de eed zullen afleggen) duidelijk dat ze hun verkiezing zien als de sleutel tot de versterking van de moslimgemeenschap in België.

“We zijn verkozen islamisten maar bovenal zijn we moslims,” verklaarde Ahrouch. “De islam is compatibel met de Belgische wetgeving.  Als verkozen moslims omarmen we de Koran en de tradities van de profeet Mohammed. Wij geloven dat de islam een universele godsdienst is. Onze aanwezigheid in de gemeenteraad zal ons de gelegenheid geven ons kenbaar te maken,” zei Ahrouch, die weigert in het openbaar vrouwen de hand te drukken en oogcontact met hen te hebben.

Een zestig minuten durende video van de persconferentie (in het Frans) kan men bekijken via YouTube. Op een gegeven ogenblik (vanaf 0:07:40) stelde Ahrough (42) dat hij ervoor wil zorgen dat de “beslissingen in de gemeenteraad duurzaam zullen zijn en dat ze zullen ontstaan vanuit de islam.”

Ahrouch, die in 2003 veroordeeld werd tot 6 maanden hechtenis wegens slagen en verwondingen (van zijn gehandicapte echtgenote), besteedt veel tijd aan gesprekken over ethiek in de politiek en “respect voor de ander”.

Elders in de film (vanaf 0:25:40) verklaart Aït Jeddig (50) dat de islam het pad geëffend heeft voor “de geboorte van de Europese beschaving”.  (Hij maakt geen melding van de joods-christelijke en Grieks-Romeinse wortels van Europa). Hij benadrukt ook dat de islam verenigbaar is met vrijheid en democratie.

De video eindigt met een gesprek met een derde kandidaat van de partij Islam, Abdelhay Bakkali Tahar (51), die niet genoeg stemmen haalde om verkozen te worden.

De partij Islam, die ook bij de Europese verkiezingen van 2014 wil opkomen, bracht drie kernpunten in haar programma naar voren: het serveren van halal maaltijden in scholen, het erkennen van de islamitische religieuze feestdagen en het instellen van een wet die het dragen van islamitische hoofddoeken in de openbare ruimte.

Ahrouch heeft al eens een gooi gedaan naar een politiek mandaat. In 1999 richtte hij een politieke partij op, ‘Noor, de islamitische partij’, die een 40 puntenprogramma vooropstelde dat is gebaseerd op de sharia.  Deze punten omvatten o.a.:

–          7)   afschaffing van intrestbetalingen (riba) in de Belgische banksector

–          10)  het aanpassen van de Belgische justitie volgens de islamitische wetten

–          11)  de herinvoering van de doodstraf

–          12)  een verbod op alcohol en sigaretten

–          13)  het aanmoedigen van het tienerhuwelijk

–          16)  scheiding van mannen en vrouwen in het openbaar

–          20)  verbod op gokken en loterij

–          39)  het creëren van een officieel islamitisch aalmoezenfonds (zakat)

Ahrouch bevestigt dat zijn uiteindelijk doel – de oprichting van een islamitische staat in België, gebaseerd op de sharia – onveranderd blijft.

Tijdens een gesprek met een reporter van de RTBF verklaarde Ahrouch: “De agenda blijft nog altijd dezelfde, maar onze aanpak is nu veranderd. Ik vind dat we de bevolking moeten sensibiliseren, hen doen begrijpen wat de voordelen zijn van islamitische mensen en islamitische wetten.”

Waarop de verslaggever hem onderbrak: “Een islamitische staat in België?” Ahrouch antwoordde: “Natuurlijk in België! Ik ben voor het implementeren van de sharia. Het is een strijd van lange adem die tientallen jaren of zelfs een eeuw zal duren, maar de beweging is op gang gebracht.”

Het op de voorgrond treden van de partij Islam komt tezamen met een snel groeiende moslimbevolking in Brussel. Volgens een uitgave van de Katholieke Universiteit Leuven maken moslims nu al voor 25 procent deel uit van de Brusselse bevolking.

In absolute cijfers uitgedrukt heeft het aantal moslims in Brussel, waar de helft van alle moslims in België woonachtig is, 300.000 bereikt, wat betekent dat de zelfbenoemde ‘Hoofdstad van Europa’ nu de meest islamitische Europese stad is.

Vandaag kan de islam reeds meer mensen mobiliseren dan de Rooms-Katholieke kerk, politieke partijen of vakbonden. Dat wordt aangetoond in het boek ‘De iris en de halve maan’, het resultaat van meer dan een jaar veldonderzoek. De auteur van het boek, de socioloog Felice Dassetto, voorspelt dat in 2030 moslims de meerderheid van de Brusselse bevolking zullen uitmaken. Moslims maken nu voor ongeveer 6% deel uit van de totale Belgische bevolking, één van de hoogste percentages in Europa. Men verwacht dat hun aantal tegen 2020 tot meer dan 10% zal stijgen.  

De meeste moslims in Brussel zijn afkomstig uit Marokko (70%) en Turkije (20%); de rest (10%) komt uit Albanië, Egypte, Pakistan en Noord Afrika.  Zij kwamen als gastarbeiders naar België in de jaren 60. Alhoewel het gastarbeidersprogramma afgeschaft werd in 1974, bleven vele immigranten in België en brachten ze hun familie over, conform de wet op de gezinshereniging.

Vandaag blijft de moslimgemeenschap groeien als gevolg van zowel hoge geboortecijfers als door huwelijksimmigratie. Meer dan 60% van de Marokkaanse en Turkse jongeren trouwt met partners uit hun oorsprongslanden. Zoals ook het geval is in andere Europese landen, is de moslimbevolking in België jong. Bijna 35% van de Marokkanen en Turken is onder de 18 jaar, tegenover 18% van de autochtone Belgen.

Mohammed is sinds 2008 in Brussel de populairste jongensnaam. Dit is ook het geval in de tweede grootste Belgische stad, Antwerpen, waar naar schatting 40% van de kinderen in het lager onderwijs moslim is.

De groei van de moslimbevolking gaat gepaard met een toename van gewelddadige criminele feiten, wat Brussel één van de gevaarlijkste steden in Europa maakt. Dit werd aangetoond in een documentaire van de Duitse zender ZDF (april 2012). Vele van deze misdaden zijn toe te schrijven aan bandeloze moslimjongeren, vooral in Anderlecht en Molenbeek, waar “de politie de controle verloren heeft”. In Molenbeek, waar naar schatting 25% van de bevolking moslim is, heeft de groeiende onveiligheid ertoe geleid dat grote internationale bedrijven de regio hebben verlaten.  

Zo verliet in juni 2011 het reclamebureau BBDO Molenbeek na meer dan 150 aanvallen op hun personeel door plaatselijke jongeren. In een open brief aan de toenmalige burgemeester Philippe Moureaux wees BBDO erop dat ieder personeelslid wel al eens het slachtoffer was geweest. De brief vermeldt o.a.: “Jongeren die met geweld onze tassen stelen. Jongeren die autoruiten inslaan. Jongeren die ons zodanig verbaal intimideren dat we doodsbang zijn. Jonge mensen die er niet voor terugdeinzen een van onze mannelijke collega’s met een pistool te bedreigen.” BBDO verweet Moureaux, een socialist, schuldig verzuim wegens zijn multiculturele politieke correctheid.

Op 5 november onthulde de Belgische minister van Binnenlandse Zaken dat groepsverkrachtingen het niveau van een epidemie bereikt hadden. Hij had het over een gemiddelde van 5 nieuwe verkrachtingszaken per week, waarbij 2 of meer daders betrokken waren (groepsverkrachtingen). Deze komen bovenop de gemiddeld 57 verkrachtingen per week gepleegd door één dader.

De groei van de immigratie van moslims heeft er ook toe bijgedragen dat het antisemitisme is toegenomen. Meer dan 50% van de moslimstudenten in Brussel is antisemitisch, zo stelt de 426 bladzijden tellende studie ‘Jong in Brussel’, een uitgave van het Jongeren Studie Platform.

In een vraaggesprek met de Belgische krant De Morgen zegt één van de auteurs van het rapport, Mark Elchardus: “Alarmerend is dat men de helft van de moslim studenten als antisemitisch kan beschouwen, wat zeer hoog is. Maar erger is dat deze anti-joodse gevoelens niets te maken hebben met een laag onderwijsniveau of sociaaleconomische achterstelling, wat wel het geval is met racistische Belgen. Het antisemitisme is theologisch geïnspireerd en er bestaat een direct verband tussen het moslim-zijn en het hebben van antisemitische gevoelens.”

Het feit dat Elchardus het antisemitisme met de islam in verband brengt, heeft hem een klacht opgeleverd, ingediend door Vigilance Musulmane, een groepering van moslimactivisten. Vigilance Musulmane zegde dat Elchardus’ commentaar in strijd is met de Belgische antidiscriminatiewet van 2007, die elke discriminatie op basis van “religieuze overtuiging” verbiedt. Bovendien meent de groepering dat zijn verklaring in strijd is met art. 444 van het Belgische Strafrecht, omdat het commentaar in een krant verschenen is en dus uitgebreid herhaaldelijk in druk werd verspreid.

De Belgische wetgeving heeft blijkbaar niet kunnen verhinderen dat moslims hun toevlucht namen tot antisemitisme en antizionisme tijdens de afgelopen gemeenteraadsverkiezingen. Yves Goldstein, een joodse kandidaat voor de socialistische partij in de Brusselse gemeente Schaarbeek, werd door Turkse politieke activisten beschreven als “een actieve zionist en een vijand van de islam”.  Deze laster kende weerklank bij een Marokkaanse politieke partij Egalité, die een e-mail rondstuurde waarin stond dat een stem voor Goldstein gelijk is met “de Palestijnen een messteek in de rug geven”. De partij Egalité ijvert er eveneens voor om Hamas van de Belgische lijst van terroristische groeperingen te laten schrappen.  

Het boek ‘De iris en de halve maan’ concludeert: “De islam maakt definitief deel uit van de Brusselse realiteit”.

Bron: Gatestone Institute